محدودیت مراقبت و درمان و خودداری از انجام درمان های نگهدارنده حیات :

محدودیت مراقبت و درمان یا خودداری از انجام درمان های نگهدارنده حیات یک تصمیم پیچیده احساسی و عاطفی برای خانواده و کارکنان است . خودداری از ارائه حمایت های زندگی مشابهت های اخلاقی دارند. تصمیم‌گیری برای محدود کردن درمان و مراقبت یا کناره‌گیری از حمایت های زندگی مقوله ای قابل توجیه است به شرط آنکه ابتلا به مرگ مغزی بیمار مشخص شده باشد ، یا پزشک و بیمار یا فرد جانشین او در مورد این مساله توافق کنند که اهداف درمان نمیتواند برآورده شود ، و یا در جریان این درمان بطور مداوم فشاری بر بیمار تحمیل شود و که فراتر از منافع درمان باشد .

بیماران در مرحله نهایی یک بیماری غیرقابل درمان باید خدمات درمانی و مراقبتی را دریافت کنند که بواسطه آن استقلال، آسایش و کرامت آنها حفظ شود . مداخلاتی که درد و رنج ، ناراحتیهای تنفسی ، هذیان و جنون، تشنج ها  و دیگر مشکلات و پیچیدگی های نهایی بیماری را به حداقل می رسانند باید همیشه در نظر گرفته شوند و فراهم شوند. در مورد چنین بیمارانی این مساله از نظر اخلاقی قابل قبول است که دوز مسکن ها و مخدرها برای تسکین درد و رنج بیماران به تدریج افزایش داده شوند ، حتی تا سطحی که ممکن است طول عمر بیمار را کوتاهتر کنند . تیم درمان و مراقبت باید طرح هایی را برای درمان و مراقبت های بعدی در آینده با کمک بحثهای مبتنی بر همکاری آغاز کند و با کمک پرستاران، مشاوران، رزیدنت ها، دستیاران، فرد بیمار ( زمانی که قادر به مشارکت باشد )، فرد تصمیم گیرنده و خانواده ، هر نوع تنشی را برطرف کنند. مراقبت و درمان آرامش بخش ( مثل ؛ بهداشت و سلامت بیانی، پوستی ، موقعیت بیمار ، و اقدامات لازم برای تسکین درد و رنج) باید همیشه ادامه پیدا کنند. در زمان فقدان شواهد و مدارک مربوط به یک بیماری غیرقابل علاج در مرحله پایانی زندگی ، تصمیمات اتخاذ شده برای خودداری یا محدود کردن مراقبت و درمان در بیماران اغلب مقوله ای چالش آور است و باعث دشواریهایی در تشخیص قبلی درست بیماری ، بویژه در زمان ارائه دستورالعمل مراقبتهای پیشرفته مثل هیپوترمی درمانی می شود .

به قسمت ادامه مطلب مراجعه فرمایید

ارائه حمایت های عاطفی و احساسی برای خانواده در طول انجام تلاش های احیاء در زمان بروز ایست قلبی :

در گذشته ، اعضای خانواده اغلب از حضور پیدا کردن بر سر بالین کودک یا دیگر بستگان خود در زمان انجام فرایند احیاء محروم می شدند . تحقیقات حاکی از آن است که ارائه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی طیفی از دیدگاه ها و نظرات را در مورد حضور اعضای خانواده در طول تلاش های احیاء  مطرح کرده اند . مساله و نگرانی تئوریک از حضور اعضای خانواده در این فرایند این است که این افراد آشفته و درهم گسیخته می شوند ، در اقدامات احیاء دخالت می کنند ، یا دچار سنکوب و بیهوشی می شوند ، و مساله دیگر افزایش احتمال قرار گرفتن در معرض مسئولیت قانونی است ؛ با این حال ، این موارد در مقاله گزارش نشده است . چندین مقاله تحقیقی عنوان کرده اند که اکثر اعضای خانواده مایلند که در طول انجام تلاش احیاء حضور داشته باشند . گزارش شده است که اعضای خانواده بدون داشتن هیچ پیش زمینه پزشکی در کنار بالین فرد مورد علاقه خود حضور پیدا می‌کنند و در طول لحظات پایانی زندگی او به او آرامش می دهند و با او خداحافظی می‌کنند . همچنین گزارش شده که این کار به اعضای خانواده کمک میکند تا خود را با مرگ عزیزشان سازگار کنند و در اکثر موارد مشخص شده است که آنها این کار را  مجددا نیز تکرار میکنند . چندین گزارش،  واکنش های مثبتی را از طرف اعضای خانواده نشان می دهد ، بسیاری از این افراد اینطور عنوان کرده اند که با این کار احساس خوبی دارند و به عزیزشان کمک می کنند و غم و اندوهشان ساده‌تر می شود . اکثر والدین مورد تحقیق قرار گرفته عنوان کرده اند که مایلند در طول تلاش احیاء در کنار فرزندشان حضور داشته باشند .

در جایی که گزارش مستندی از آسیب ناشی از این موضوع وجود ندارد و در سایه اطلاعاتی که تایید کننده این حضور هستند، فراهم کردن این فرصت برای اعضای خانواده برای حضور بر بالین بیمارشان درطول عملیات احیاء امری معقول و مطلوب به نظر میرسد . به ندرت از بیماران و دیگر اعضای خانواده پرسیده می شود که آیا آنها می توانند حضور داشته باشند مگر اینکه توسط فراهم کنندگان خدمات بهداشتی درمانی برای این کار تشویق شوند . اعضای تیم احیاء باید نسبت به حضور اعضای خانواده در طول تلاش های احیاء حساس باشند ، و باید یکی از اعضا برای پاسخ به سوالات خانواده ، مشخص کردن و توضیح اطلاعات و آرام کردن اعضای خانواده تعیین شود .

به قسمت ادامه مطلب مراجعه فرمایید

اقدامات حیاتی پیش از ایست قلبی  - ریوی

*با ورود هر مادر باردار به اورژانس ، وی را از نظر هایپوولمی معاینه کنید و اگر نیازی به مایع درمانی دارید مایع بدهید .

*همیشه یک خانم باردارdifficult intubation  در نظر بگیرید .

*اگر بیمار با حال بد منیزیوم سولفات میگیرد ، آنرا قطع و از کلسیم کلراید ( یا گلوکونات ) 10% (ml 10 از کلراید و ml30 از نوع گلوکونات ) تزریق کنید .

*اگر طی 4 دقیقه CPR ، بیمار دارایROSC  نشد، سزارین اورژانسی انجام دهید .

*باید تمام تلاش خود را در جهت در آوردن نوزاد در طی 5 دقیقه اول،CPR  انجام دهید .

برگرفته از کتاب احیای قلبی ریوی ، به قلم  فرید ابوالحسن قره داغی 

نکات بالینی مهم در CPR  زنان باردار

*دفیبریلیشن را به تاخیر نیاندازید .

*مادر را با اکسیژن 100%  تهویه کنید .

*با کاپنوگرافی کیفیت CPR را مونیتور کنید .

*پس از برگشت بیمار به فاز پس از احیا ، خیلی اهمیت بدهید .

*هنگام رگ‌گیری از عروق بالای دیافراگم استفاده کنید .

 در طرح CPR دو نفر حضور دارند :

-         امیدوار کننده ترین کاربرای بقای جنین، زنده ماندن مادراست.

-         تغییرات فیزیولوژی که در بارداری رخ می دهند را در نظر داشته باشیم.

1-     در تمام موارد اورژانس بارداری (حتی پیش ازایست قلبی، ریوی) وهمچنین در طی CPR موارد زیر را باید  انجام دهید:

- به سرعت زن باردار را در وضعیت خوابیده به سمت چپ ( Left lateral )دهید تا ورید وناکاوا ازاد شود و خون به راحتی بین اندام تحتانی وقلب حرکت کند تا از افت فشار خون جلوگیری کند (افت فشار خون در زن باردار یعنی فشار سیستولیک زیرmmHg100یا کمتر از 80% پایه)

- اکسیژن 100% بدهید.

- سریعا 2 رگ بزرگ بگیرید و به سرعت به بیمار مایع بدهید (رینگر یا N/S)

 -تمام دلایل برگشت پذیر ایست قلبی و بیماری های زمینه ای او را در نظر بگیرید.

برگرفته از کتاب احیای قلبی ریوی ، به قلم  فرید ابوالحسن قره داغی