کاردیوورتر= دفیبریلاتور اتوماتیک قابل کاشت : Automatic implantable cardioverter defibrillator
وسیله ای الکترونیکی خودکار است که به طور مداوم ضربانات و ریتم قلب را نشان داده و در صورت تشخیص دیس ریتمی های بطنی خطرناک مثل : فیبریلاسیون بطنی و تاکی کاردی بطنی قادر است از طریق تخلیه انرژی از پیش تعیین شده دستگاه ، دیس ریتمی خطرناک را به ریتم طبیعی قلب تبدیل کند.
کاربردهای ICD :
Θ افرادی که سابقه فیبریلاسیون بطنی یا سابقه حملات مکرر تاکی کاردی بطنی داشته اند .
Θ افرادی که از مرگ ناگهانی قلبی بدون ابتلا به انفارکتوس حاد میوکارد نجات یافته و آریتمی هایشان با داروهای ضد آریتمی کنترل نشده باشد .
Θ افرادی که حمله ی قلبی داشته و در معرض خطر مرگ ناگهانی قلبی (sudden death ) قرار دارند .
Θ آنهایی که بیش از یک بار دچار اَرِست قلبی شده اما آریتمی آنان در طول تست های الکتروفیزیولوژیک مشخص نگردد .
Θ افرادی که حداقل یک بار دچار تاکی کاردی بطنی شده اند .
Θ آنهایی که دچار تاکی کاردی های بطنی طولانی شده و با داروهای آنتی آریتمی مناسب کنترل نمی شوند.
کارگذاری دستگاه ICD همانند پیس میکر است.
علل ایست قلبی:
علل ایست تنفسی:
1- انسداد مجاری فوقانی هوایی (جسم خارجی ، ادم مجاری هوایی، خفگی)
2- سکته های مغزی
3- مصرف بیش از حد داروها (مواد مخدر- باربیتورات ها)
4- ضربات وارده به سر
5- توقف انقباض عضلات تنفسی
6- ثانوی به ایست قلبی
براساس وضعیت نــورولوژیک، بیمارانی که بعد از عملیات احیاء زنده می مانند به 4 گروه تقسیم می شوند:
گروه I : فورا و بدون هیچ عارضه ای برگشت می کنند.
گروه II : سریعا برگشت می کنند. گاهی برای چند ساعت بیهوش هستند. سپس به هوش می آینـد. علائم فراموشی، روان تنی، هذیان، گیجی، اختلال تمرکز حواس و اضطــراب تا ماهها ممکن است وجود داشته باشد.
گروه III : دارای بازگشت با تاخیر هستنــد. ساعتها یا روزها بیهوش می باشنــــد و علائم انقباض عضلانی، آفازی، کاهش بینایی، همی پلژی، عدم هماهنگی حرکات بدن وجود دارد پیش آگهی این گروه خوب نیست.
گروه IV : وضعیت دسربره دارند. به هیچ محرکی پاسخ نمی دهند مردمک ها دیلاته است. به ندرت چند روز تا چند هفته زنده می مانند.
دارای یک کاف در انتها و یک بالن راهنما در ابتدای خود است که با cc8-5 هوا پر می شود. لوله های بدون کاف معمولا برای کودکان زیر 8 سال مورد استفاده قرار می گیرد. یک خط رادیو اوپک در سر تا سر کناره لوله وجود دارد که توسط آن می توان با CXR محل قرار گیری لوله را مورد بررسی قرار داد. قطر داخلی لوله که نمایانگر شماره لوله تراشه نیز هست ،از 5/2 تا 9 میلیمتر متغیر بوده ، هر کدام از اندازه های آن به میزان 5/0 میلیمتر با هم تفاوت دارد. فواصلی متعددی هم که بر حسب سانتیمتر روی لوله علامتگذاری شده است بیانگر فاصله انتهای لوله تا لب های بیمار است. در یک فرد بالغ معمولا این فاصله حدود 20 تا 22 سانتیمتر از سطح دندانها است. در چنین فاصله ای انتهای لوله تراشه حدود 2 تا 3 سانتیمتر بالاتر از کارینا (محل دوشاخه شدن تراشه) قرار می گیرد.درمردان عموما از لوله تراشه با قطر داخلی 8 میلیمتر استفاده می شود و در زنان از لوله تراشه 7 استفاده می شود.در هنگام لوله گذاری ، لوله ای با سایز کوچکتر نیز در دسترس باشد زیرا در صورت برخورد با موارد مشکل، می تواند کمک کننده باشد.
