ارزیابی دقیق پروگنوز بیمار در رابطه با طول مدت زندگی و کیفیت آن چگونگی احیا را تعیین می کند . در مواقعی که پروگنوز مشخص نیست , باید درمان انجام شود.عدم دستور شروع احیاء یا قطع درمان در احیاء یا بعد از آن ممکن است از لحاظ قانونی یکسان باشد.
معیارهای عدم شروع احیاء :
موارد عدم شروع احیا در اتاق زایمان :
در غیر از موارد ذکر شده برای تمام موارد ایست قلبی باید احیاء شروع شود.
بر خلاف سایر مداخلات پزشکی , احیا بدون دستور پزشک شروع می شود که بر مبنای ضرورت درمان اورژانسی موارد احیاء می باشد . بنابراین دستور پزشک برای عدم شروع احیا (withholding ) لازم است . این دستور باید به صورت کتبی با ذکر علت منطقی آن و سایر محدودیت های مراقبت پزشکی در پرونده ثبت شود . مثلاً : دستور عدم استفاده از مداخلات اورژانس مثل تجویز فرآورده های خونی و آنتی بیوتیک. “Oral DNR orders are not acceptable “ البته دستور عدم شروع احیاء شامل استفاده از مداخلاتی مثل مایعات وریدی ، تغذیه ، اکسیژن ، آنالژزی ، سدیشن ، آنتی آریتمی و داروهای وازوپرسور نمی شود . در بیماری که دستور عدم احیاء دارد باید خدمات پرستاری پایه شامل بهداشت دهان ، پوزیشن بیمار، ارزیابی رفع درد و سمپتوم ها انجام شود. دستور عدم احیاء باید به صورت دوره ای چک شود بخصوص اگر وضعیت بیمار تغییر کند . در خارج از بیمارستان در بیماری که دستور DNR دارد ، فقط در بیماری که علائمی از حیات ندارد ، احیا انجام نمی شود.
قطع حمایت حیات یک تصمیم پیچیده و مشکل برای خانواده و پرسنل درمان است . تصمیم ختم احیاء به عهده پزشک معالج در بیمارستان بوده و بر مبنای چند ین فاکتور است: • زمان شروع احیاء • زمان شروع دفیبریلاسیون • بیماری همراه • وضعیت قبل از ایست قلبی • ریتم اولیه ایست قلبی البته هیچکدام از این فاکتورها به تنهایی یا در مجموع پیشگویی کننده پیش آگهی نیستند. ایست قلبی با شاهد , احیاء در محل و فاصله کوتاه بین ایست قلبی و رسیدن گروه امداد , شانس احیاء موفقیت آمیز را بیشتر می کند
عدم شروع احیا (withholding ) و withdrawing life support از لحاظ قانونی یکسان است. بعضی بیماران بعد از ایست قلبی و برگشت دوباره سیرکولاسیون خودبخودی هوشیار نمی شوند در اغلب موارد برای بالغینی که بعد از ایست قلبی در کما ی عمیق هستند(GCS کمتر از 5) می توان بعد از 2-3 روز پیامد انها را به دقت پیشگویی کرد . یافته های فیزیکی خاص یا تست های آزمایشگاهی برای کمک به روند پیشگویی مفید هستند .
پنج علامت کلینیکی مهم که شدیداَ پیشگویی کننده مرگ یا پیش آگهی نرولوژیک ضعیف هستند . عبارتند از :
وجود 4 تا از علائم فوق در 24-72 ساعت بعد از احیاء مهم است.
