مسائل اخلاقی و قانونی در احیا

سه شنبه شهریور ۱۳۸۹

 

ارزیابی دقیق پروگنوز بیمار در رابطه با طول مدت زندگی و کیفیت آن چگونگی احیا را تعیین می کند . در مواقعی که پروگنوز مشخص نیست , باید درمان انجام شود.عدم دستور شروع احیاء یا قطع درمان در احیاء یا بعد از آن ممکن است از لحاظ قانونی یکسان باشد.

 

معیارهای عدم شروع احیاء :


  • بیماری که دستور معتبر DNR دارد
  • بیمارانی که علائم غیر قابل برگشت مرگ دارند . نظیر : rigor mortis, decapitation, decomposition ,dependent gravity
  • عملکرد حیاتی بیمار علیرغم حداکثر درمان مختل است و فایده فیزیولوژیکی از احیا انتظار نمیرود . نظیر : (شوک کاردیوژنیک و سپسیس پیشرونده)

 

موارد عدم شروع احیا در اتاق زایمان :


  • سن زیر 23 هفته جنین
  • وزن زیر 400 گرم جنین
  • آنومالی شدید مادرزادی مغایر با حیات (آنانسفالی)

در غیر از موارد ذکر شده برای تمام موارد ایست قلبی باید احیاء شروع شود.

بر خلاف سایر مداخلات پزشکی , احیا بدون دستور پزشک شروع می شود که بر مبنای ضرورت درمان اورژانسی موارد احیاء می باشد . بنابراین دستور پزشک برای عدم شروع احیا (withholding ) لازم است . این دستور باید به صورت کتبی با ذکر علت منطقی آن و سایر محدودیت های مراقبت پزشکی در پرونده ثبت شود . مثلاً : دستور عدم استفاده از مداخلات اورژانس مثل تجویز فرآورده های خونی و آنتی بیوتیک. “Oral DNR orders are not acceptable “ البته دستور عدم شروع احیاء شامل استفاده از مداخلاتی مثل مایعات وریدی ، تغذیه ، اکسیژن ، آنالژزی ، سدیشن ، آنتی آریتمی و داروهای وازوپرسور نمی شود . در بیماری که دستور عدم احیاء دارد باید خدمات پرستاری پایه شامل بهداشت دهان ، پوزیشن بیمار، ارزیابی رفع درد و سمپتوم ها انجام شود. دستور عدم احیاء باید به صورت دوره ای چک شود بخصوص اگر وضعیت بیمار تغییر کند . در خارج از بیمارستان در بیماری که دستور DNR دارد ، فقط در بیماری که علائمی از حیات ندارد ، احیا انجام نمی شود.

قطع حمایت حیات یک تصمیم پیچیده و مشکل برای خانواده و پرسنل درمان است . تصمیم ختم احیاء به عهده پزشک معالج در بیمارستان بوده و بر مبنای چند ین فاکتور است: • زمان شروع احیاء • زمان شروع دفیبریلاسیون • بیماری همراه • وضعیت قبل از ایست قلبی • ریتم اولیه ایست قلبی البته هیچکدام از این فاکتورها به تنهایی یا در مجموع پیشگویی کننده پیش آگهی نیستند. ایست قلبی با شاهد , احیاء در محل و فاصله کوتاه بین ایست قلبی و رسیدن گروه امداد , شانس احیاء موفقیت آمیز را بیشتر می کند

عدم شروع احیا (withholding ) و withdrawing life support از لحاظ قانونی یکسان است. بعضی بیماران بعد از ایست قلبی و برگشت دوباره سیرکولاسیون خودبخودی هوشیار نمی شوند در اغلب موارد برای بالغینی که بعد از ایست قلبی در کما ی عمیق هستند(GCS کمتر از 5) می توان بعد از 2-3 روز پیامد انها را به دقت پیشگویی کرد . یافته های فیزیکی خاص یا تست های آزمایشگاهی برای کمک به روند پیشگویی مفید هستند .

پنج علامت کلینیکی مهم که شدیداَ پیشگویی کننده مرگ یا پیش آگهی نرولوژیک ضعیف هستند . عبارتند از :


  • عدم رفلکس قرنیه در 24 ساعت اول
  • عدم پاسخ مردمک به نور در 24 ساعت اول 
  • عدم withdrawal نسبت به درد در 24 ساعت اول 
  • عدم پاسخ حرکتی در 24 ساعت اول 
  • عدم پاسخ حرکتی در72 ساعت اول

 

وجود 4 تا از علائم فوق در 24-72 ساعت بعد از احیاء مهم است.

لینک ثابت | اخلاق در احیا | 5191 بازدید